Gra w czterysta kart

Eksperci Macierewicza zobaczą zamach smoleński nie w puszce i parówce, lecz w makulaturze.

Antoni Macierewicz wykrył, iż zniszczono Dziennik Działania Dyżurnych Służb Operacyjnych Sił Zbrojnych, co – jak obwieścił – stanowi przesłankę do ponownego zbadania przebiegu wypadku w Smoleńsku. Dziennik rzeczywiście zmielono. Tyle że to dokument, w którym można zapisać, iż minister obrony narodowej to idiota. I nikt nie zaprotestuje. Bo poza oficerami pełniącymi służbę nikt go nie czyta.

Wbrew poważnie brzmiącej nazwie Dyżurna Służba Operacyjna (DSO) zadania ma niezbyt poważne. Podstawowe polega na przekazywaniu informacji napływających z dowództw poszczególnych rodzajów wojsk do MON i Szefa Sztabu Generalnego, bywa że powiadamiane jest Rządowe Centrum Bezpieczeństwa i Biuro Bezpieczeństwa Narodowego. W razie sytuacji kryzysowych – takich jak katastrofa smoleńska – informowanych jest ponad dwudziestu adresatów. DSO nie ma niczego wspólnego ze służbami specjalnymi, nie istnieje i nie istniał żaden kanał współpracy pomiędzy nią a służbami kontrwywiadu czy wywiadu wojskowego.

Dziennik działania z natury rzeczy nie może być więc poważny. To dokument poufny, zaliczany do kategorii „Bc”, czytaj: nie wymaga archiwizacji. W praktyce podlega brakowaniu (czyli niszczeniu) po ustaniu przydatności dla właściwej komórki organizacyjnej. Jego status odpowiada statusowi książki podoficera dyżurnego kompanii i – przy zachowaniu proporcji – pełni taką samą funkcję: służy do zapisywania najważniejszych wydarzeń podczas pełnienia służby. Zapiski z 24-godzinnego dyżuru zwykle liczą 1,5-2 strony; są to lakoniczne komunikaty typu: „O godzinie 8.00 Dowództwo Wojsk Lądowych melduje o śmierci żołnierza na poligonie w Drawsku. O godzinie 8.01 powiadamiam ministra obrony narodowej”.

– Moje zapiski podczas dyżuru zwykle zajmowały jedną stronę, koledzy też nie byli wylewni, bo dziennik to nie jest dokument do umieszczenia szczegółowych opisów – opowiada doświadczony oficer. – Rozpisać się i wykazać można dopiero w Sprawozdaniu Dobowym.

Sprawozdanie to papier traktowany z pietyzmem; zanim trafi na biurko jednego z dwudziestu kilku adresatów, jest wnikliwe czytany przez szefa Dyżurnej Służby Operacyjnej. Dowódca sprawdza nie tylko zawartość merytoryczną, ale także obecność ogonków przy „ą” i „ę”, poprawia byki ortograficzne, cyzeluje… Tam wpis, że minister obrony narodowej to idiota, nie przejdzie. To dokument kategorii „A”, czyli archiwizowany wieczyście, zatem sprawozdanie z 10 kwietnia 2010 r. na pewno wciąż istnieje. I z powodzeniem zastąpi śledczym Macierewicza zmielony i pozbawiony wartości dziennik działania.

całość na łamach